W. naar Paudalho

Als Willem van zijn eerste verlof terugkomt gaat hij werken in Paudalho, waar het nieuwe seminarie is gevestigd. Daar verblijft hij van 1963 tot 1974. Enerzijds doceert hij aan dit groot-seminarie, anderzijds is hij betrokken bij het wel en wee van de arme bevolking in de buiten gebieden. Hij bezoekt vele kapellen, grote gemeenschappen zonder een priester. En raakt niet uitgesproken over de grote armoede en de enorme uitbuiting. Het is ploegen en zwoegen en dat breekt hem op in de tropische hitte. Een paar keer moet hij gereanimeerd worden, maar telkens komt hij er weer bovenop om door te kunnen gaan met dit werk.

Er zijn vele ongedateerde foto's, deze laten het mooie berglandschap zien. Daarnaast is uit Willem's nagelaten brieven op te maken dat hij is over gegaan op dia's. Maar die zijn helaas niet meer te vinden.

In 1965-1966 gaat hij voor de tweede keer met verlof. Bij terugkeer vervolgt hij zijn werk - en krijgt weer een hartstilstand. Desondanks weet hij van geen ophouden.

Zijn derde verlof is in 1972-1973. Zijn broer Theo haalt hem af als hij in Lissabon aankomt om daarna samen een mooie tocht te maken door Portugal, Spanje, etc. Maar Willem krijgt na een paar dagen een vierde hartstilstand, wordt gereanimeerd in Lissabon en.. herstelt wonderwel.

Wie kan mij meer vertellen over dit groot-seminarie, dat moet hebben gelegen 'op een berg aan de betonbaan van Recife naar Paudalho bij kilometerpaal 38'?

Hierbij een krantenbericht m.b.t. Willem's 40 jarig priesterschap en een portret uit 1969.